Η αναγνώριση της οδοντιατρικής επιστήμης στη Ελλάδα αρχίζει με Βασιλικό Διάταγμα το 1834 με την θεσμοθέτηση του Ιατροσυνέδριου της Ελλάδος το οποίο ήταν το πρώτο νομοθέτημα για την κατοχύρωση της Δημόσιας Υγείας και Ιατρικής. Ο θεσμός του Ιατροσυνεδρίου υπαγόταν στο Υπουργείο Εσωτερικών και αφορούσε ιατρούς, χειρούργους, οδοντιάτρους, φαρμακοποιούς και μαίες.

Το 1893 ιδρύεται η πρώτη ιδιωτική Οδοντιατρική Σχολή του Καρακατσάνη στην Αθήνα η οποία μάλιστα αναγνωρίσθηκε αμέσως από το Ιατροσυνέδριο της Ελλάδος και λίγο αργότερα ιδρύεται η ιδιωτική Οδοντιατρική Σχολή του Δέρβη.

Το 1911 με τον Νόμο ‘Περί οργανισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών’ «Συνίσταται Οδοντιατρικόν Σχολείον, ως παράρτημα της Ιατρικής Σχολής, όπερ προτίθεται την μόρφωσιν επιστημόνων ιατρών». Η φοίτηση είναι τριετής, η διδασκαλία ανατίθεται σε τακτικούς και έκτακτους καθηγητές της Ιατρικής Σχολής και προστίθεται ένας έκτακτος καθηγητής της Οδοντιατρικής και Στοματολογίας με μια ειδική κλινική.

Το 1916 με το διάταγμα «Περί λειτουργίας του Οδοντιατρικού Σχολείου του Εθνικού Πανεπιστημίου» ξεκίνησε και η λειτουργία του Οδοντιατρικού Σχολείου Αθηνών σε κτίριο της οδού Τζωρτζ στην πλατεία Κάνιγγος.

Το 1921 και το 1922, με Νομοθετικό Διάταγμα (Ν.Δ.), η Οδοντιατρική εκπαίδευση γίνεται τετραετής και το Οδοντιατρικό Σχολείο αποκτά αυτοτέλεια με δικό του Σύλλογο Καθηγητών στο οποίο όμως προΐσταται καθηγητής της Ιατρικής. Προστίθενται τέσσερες νέες έδρες, εκτός της Στοματολογίας και έτσι τα Οδοντιατρικά εργαστήρια γίνονται πέντε. Έτσι μέλη του Συλλόγου καθηγητών είναι όλοι οι διδάσκοντες των ιατρικών μαθημάτων και οι πέντε (5) καθηγητές των οδοντιατρικών μαθημάτων.

Το 1953, με το Ν.Δ. 2464/53 δημιουργήθηκε το Οδοντιατρικό Τμήμα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με 7 έδρες και πενταετή φοίτηση και δικαίωμα οι απόφοιτοι του να αποκτήσουν διδακτορικό.

Τέλος, λίγα χρόνια αργότερα, το 1959, με το Ν.Δ. 3974/1959 ιδρύθηκε το Οδοντιατρικό Τμήμα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.